Μεγάλο επίσημο ιερό, της πόλης – κράτους της Επιδαύρου, αλλά και το σημαντικότερο απ’ όλα τα ιερά που είχαν αφιερωθεί στον θεό της υγείας, το ιερό του Ασκληπιού, γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον 4ο π.Χ. αι., διατηρώντας μιαν ιδιαίτερη σημασία για χίλια περίπου χρόνια.

Ο ταξιδιώτης, μπορεί να πάρει μια γεύση του αλλοτινού μεγαλείου, περιδιαβαίνοντας ανάμεσα στον Ναό του Ασκληπιού, το Γυμνάσιο, τη Στοά Κότυος, την Μικρή Παλαίστρα, τους Ναούς της Θέμιδος και της Άρτεμης, το Άβατο και βέβαια το πρωτότυπο κτίριο της Θόλου που προκαλεί το θαυμασμό, ενώ στο μουσείο που βρίσκεται στην είσοδο του χώρου, θα θαυμάσει ένα πλήθος σημαντικών ευρημάτων που θα συμπληρώσουν την γενική εικόνα με τρόπο ιδανικό.

Πολύ κοντά στο χώρο του Ασκληπιείου, στην πλαγιά του Κυνόρτιου όρους, ο επισκέπτης θα γνωρίσει από κοντά, ένα θέατρο – μύθο. Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Χτισμένο τον 4ο αι. π.Χ. από τον Αργείτη αρχιτέκτονα και γλύπτη, Πολύκλειτο τον νεότερο , το θέατρο είναι το πιο φημισμένο αλλά και το πιο καλοδιατηρημένο απ’ όλα τα θέατρα της αρχαιότητας. Χτίστένο σε δύο φάσεις και με την πρόσθεση του επιθεάτρου η χωρητικότητα του έφτασε τις 14.300 θέσεις, που ασφυκτικά γεμίζουν όλες, κάθε καλοκαίρι όταν δίνονται παραστάσεις. Θαυμασμός και ταπεινοφροσύνη μπροστά στο μεγαλείο του Αρχαίου Θεάτρου που βρίσκεται πίσω απο το χώρο του Μουσείου. Τούτο το Θέατρο φημισμένο για την τέλεια ακουστική την αρχιτεκτονική του αρτιότητα και απαράμιλη εναρμόνιση με το φυσικό τοπίο, χαρακτηρίσθηκε το τελειότερο και μεγαλύτερο, πέτρινο ηχείο του κόσμου. ‘Μάτι ορθάνοιχτο προς τον ουρανό με κόρη από πέτρα στη μέση του την αρχαία θυμέλη – το βωμό του Διονύσου’, ονομάζει το θέατρο της Επιδαύρου ο Lacarriere.

Το θέατρο, που -κατά τον Heidegger- ‘δεν είναι τυχαίο ότι… υψώνεται κοντά στους ναούς και στα λουτρά, οπού οι οδοιπόροι έρχονταν από μακριά, για να θεραπευθούν από τα παθήματά τους αλλά ίσως και για να βιώσουν το πάθημα της εξαφάνισης των θεών’, γεννά ακόμη και σήμερα, συναισθήματα ψυχικής ανάτασης, θαυμασμού αλλά και μιας μοναδικής ηρεμίας.