Rechtover de zuidwestelijk kust van de Argolis ligt Hydra, een rotsige bergketen van ongeveer20 kmlang en 2,3,5 km breed die steil opduikt uit de diepe zee. Het hoogste punt is de berg Eros de beschermer van de Hydrioten. Hij domineert de omgeving en de zee van Myrto aan de oostkust.

Het bezit twee à drie baaien, havens. Havens die bescherming bieden aan de schepen, ze zijn tevens de rijkdom van het eiland. Het bergachtige, rotsige landschap is bijna onbereikbaar. Het schijnt ver in de tijd een tekort gehad te hebben aan regenwater. Nochtans zijn naam Hydra, Hydrea betekent “goed voorzien van water”, getuigd het tegenovergestelde. De geologische evoluties hebben het eiland veranderd. De natuurlijke schoonheid van het landschap is een samensmelting van koude kleuren wit, grijs en blauw.

De kale grijze rotslijnen, vormen een eenheid met de kustplooien en de zeldzame begroeiing tussen de witte huizen. Het aangename klimaat en de heldere lucht omringen Hydra met zijn geheimzinnigheid. Het dankt zijn bekendheid aan deze vreemde schoonheid. Boven “Kamini” komen magnetische velden bijeen die een micro klimaat vormen en zo Hydra zijn charme bezorgen. Van op de brug van de boot lijkt het alsof het eiland onveranderd gebleven is. Het leven op de zee met zijn gevaren is de reden van godsdienst vroomheid van de Hydrioten. Dit bewijst de aanwezigheid van de vele kerken uit die tijd.

Zes kloosters en 152 kerken en kapellen zijn getuige van de diepe godsvrucht. Ze zijn allen gebouwd tussen 1650 en 1850 elk met een eigen geschiedenis. Zoals deze van de kerk Agios Kyprianos, admiraal van een schip dat wijn vervoerde en in een storm terecht kwam. Hij smeekte om hulp tot God en werd gered. Daarop liet hij een kerk bouwen in wijn in plaats van water ter ere van de Heilige van die dag. Aldus werd Agios Kyprianos de kerk van de wijn, gesticht.